زخم بستر (زخم فشاری)
زخم بستر یکی از بیماری‌های پوستی آزاردهنده است که می‌تواند درد، سوزش و عفونت را برای بیمار ایجاد کند. افرادی که برای مدتی طولانی در یک حالت می‌نشینند و یا دراز می‌کشند، مستعد ابتلا به زخم بستر یا زخم فشاری هستند. این حالت باعث وارد آوردن فشار به پوست شده و به آن آسیب می‌رساند. زخم بستر به علت فشار روی پوست که جریان خون را به پوست محدود می‌کند، ایجاد می‌شود. محدودیت حرکت می‌تواند پوست را آسیب‌پذیر کند.
این نوع بیماری پوستی بیشتر در کسانی ایجاد می‌شود که بیماری آنها توانایی‌شان در تغییر موقعیت را محدود کرده و یا کسانی که بیشتر وقت خود را در تخت یا صندلی سپری می کنند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به فلج مغزی- نخاعی، بیماری، پیری یا ضعف، بیشترین خطر ابتلا به زخم بستر را دارند. این بیماری می‌تواند به سرعت توسعه یابد. بسیاری از زخم‌های بستر با درمان بهبود می‌یابند، اما بعضی هرگز به طور کامل درمان نمی‌شوند. افراد مبتلا به فلج مغزی- نخاعی، بیماری، پیری یا ضعف، بیشترین خطر ابتلا به زخم بستر را دارند. نشانه‌های هشداردهنده‌ی زخم بستر عبارتند از: تغییرات غیرعادی در رنگ پوست یا بافت / ورم / تخلیه چرک مانند /عفونت / پوسته پوسته شدن پوست /دون دون شدن پوست /منطقه‌ای از پوست که در لمس سردتر یا گرم‌تر از مناطق دیگر است. موارد زیر می‌توانند باعث ایجاد زخم بستر شوند: فشار: فشار ثابت در هر بخشی از بدن شما می‌تواند خونرسانی به بافت‌ها را کاهش‌دهد. جریان خون برای انتقال اکسیژن و سایر مواد مغذی به بافت‌ها ضروری است. قطع جریان خون بیش از ۳ ساعت باعث آسیب پوست و بافت‌های مجاور و در نهایت مرگ سلولی می‌شود. برای افراد با محدودیت حرکت، این نوع فشار در مناطقی از پوست روی استخوان که به طور کامل با عضلات یا چربی پوشیده نشده‌اند مانند ستون فقرات، دنبالچه، کمربند شانه‌ای، باسن، پاشنه و آرنج، اتفاق می‌افتد. اصطکاک: هنگامی رخ می‌دهد که پوست بر روی لباس یا ملافه کشیده‌شود که می‌تواند پوست شکننده را آسیب‌پذیرتر کند، به خصوص اگر پوست مرطوب نیز باشد. تنش برشی: زمانی رخ می‌دهد که دو سطح در جهت مخالف یکدیگر حرکت کنند. به عنوان مثال، هنگامی که سر یک تخت بالا برده شده و شیبدار است، شما می‌توانید به پایین سر بخورید همانطور که دنبالچه به پایین حرکت می‌کند، پوست مجاور استخوان ممکن است در جای خود بماند (به نوعی در جهت مخالف یکدیگر حرکت می‌کنند)
بی حرکتی: ممکن است به علت مشکل پزشکی، آسیب نخاعی و دیگر علل باشد. عدم ادراک حسی: آسیب نخاعی، اختلالات عصبی و سایر شرایط می‌تواند منجر به از‌دست‌دادن احساس لامسه شود. ناتوانی در احساس درد یا ناراحتی می‌تواند منجر به عدم آگاهی از نشانه‌های هشداردهنده و نیاز به تغییر موقعیت شود. بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع: با افزایش رطوبت پوست خطر آسیب پوستی را افزایش می‌دهد. تغذیه نامناسب و آب ناکافی: انسان‌ها برای حفظ سلامت پوست و جلوگیری از تخریب بافتی نیاز به مایعات، کالری، پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی زیادی دارند. به خصوص کمبود پروتئین، ویتامین C و روی در ابتلا به این زخم‌ها مهم است. افزایش وزن: مطالعات نشان‌می‌دهد که افراد مبتلا به توده بدنی ۳۰ تا ۳۹.۹ (وزن بالا) حدود ۱.۵ برابر بیشتر در معرض زخم‌های فشاری هستند. بیماری‌های خونی: مشکلات پزشکی که می‌توانند جریان خون را تحت تاثیر قراردهند، مانند دیابت و بیماری عروق، خطر آسیب بافتی را افزایش می‌دهند. تشخیص زخم بستر
در مراحل اول، پوستی که دچار زخم بستر شده است، با لمس داغ است. به مرور زمان می توان پوسته پوسته شدن، تغییر رنگ و علائمی که در بالاتر به آنها اشاره کردیم را در محل زخم مشاهده کرد. گاهی نیز زخمی دردناک که سر باز کرده است را می‌بینید که همانند یک تاول به نظر می‌رسد. می‌توانید با دیدن عکس از مراحل اولیه زخم بستر این مشکل را راحت‌تر تشخیص دهید.برای تشخیص عفونت زخم از آزمایش کشت زخم کمک گرفته می‌شود. پزشک قبل از انجام آن درباره نحوه گرفتن کشت از ترشحات زخم با شما صحبت می‌کند.
گردآوری مطلب : خانم معصومه صالحی مراقب مرکز نویدمهر اهواز
